නාදියා...!
මේ තරම් වලවල් තියන පාරක මම ජීවිතේට ගිහින් තිබුනෙ නෑ..
මම මහා විවේචකයෙකු නොවෙමි. මහා නිර්මානකරුවෙකුද නොවෙමි. ලේ මස් වලින් සැදුනු සාමාන්ය ගැහැනියක් පමණක්ම වෙමි.
“මළගිය ඇත්තෝ”
(මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්ර)
ජොසෆින් බේකර් (Josephin Baker) ලොව ප්රකට සමාජ ක්රියාකාරිනියක්.
ලිංගික පරපීඩාකාමිකත්වය පිළිබඳව මහා කතාබහක් යන උණුසුම නිසා මේ කතාව ලිවීම ඉක්මන් වුණා.
සම්බන්ධකම් බිඳෙනකොට, ආදරේ කරපු අය මැරෙනකොට,
ඇය සෑම විටම මානසික නිදහස අගයනු ඇති අතර ඉන් ඔබ්බට කිසිදු දෙයක් ඉල්ලා නොසිටින්නට ඉඩ ඇත.
ලතා මංගේෂ්කාර් ගයන ලද ගීත අතරින් ඉන්දියානුවන් අති විශාල ප්රමාණයකගේ ප්රියතම ගීයක් තියෙනවා.....
මගේ ජීවිතයේ මුලින්ම සිත ඇදී ගිය විදේස දේශපාලන කාරණයක් වූයේ
(Paulo Coelho – පාවුලෝ කොයියෝ නමින් සිංහල පාඨකයන්ට සමීප ඔහුගේ නමෙහි සැබෑ උච්චාරණය පවුලෝ ක්වෙලියෝ වේ, එහෙත් මේ ලිපිය සඳහා ජනප්රිය සිංහල උච්චාරණයම භාවිතා කළෙමු.)
එය 1993 වසර විය හැක. මා එකල කළ රැකියාවේ කොටසක ලෙස ලංකාවේ විවිධ ක්රියාධර කණ්ඩායම් හා සම්භන්ධීකරණ කටයුතු කරනට සිදු විය.
චූලාමනිගෙදර ගුණසෝම මට මුල් වරට හමු වන්නේ අදින් වසර දහ අටකට පෙරය.
in Memory of Mailvahanam Nimalarajan
ඉතිහාසයේ දිනක මෙසේ සිදු විය...
Madalyn Murray O Hair කියන්නේ ඇමරිකාව හෙල්ලූ කාන්තාව.
සන්ධ්යා එක්නැලිගොඩ තම ස්වාමි පුරුෂයා තමාගෙන් පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කිරීම සම්බන්ධයෙන්
නලින් ද සිල්වාගේ අදහස් වෙනස් වීම සහ ඔහුම පවසන එහි අරුම පුදුම ඒක දෛශිකභාවය:
සංස්කෘතිය යන නම ඇසෙන විටම අපට අතීතය ගැන සිහිවීම නිතැතින්ම සිදුවන්නකි.