ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක විසින් රාජ්‍ය වතු ආයතන පවත්වාගෙන යෑමෙන් සිදුවන
දැවැන්ත පාඩු හේතුවෙන් රජය එම ක්ෂේත්‍රයෙන් ඉවත් විය යුතු බවට පැහැදිලි ඇඟවීමක් කර ඇත. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස රාජ්‍ය වතු ආයතනවල දේපළ බදු දීමට බලධාරීන් කටයුතු කරමින් සිටී.
පාඩු පිට පාඩු - වතු ක්ෂේත්‍රයේ වර්තමාන අභියෝග
ජනතා වතු සංවර්ධන මණ්ඩලය (JEDB), ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍ය වැවිලි සංස්ථාව (SLSPC), සහ එල්කඩුව වැවිලි සමාගම (EPL) සතු අවම භාවිතයේ ඇති ඉඩම් සහ දේපළවල ප්‍රශස්ත උපයෝජනය සඳහා සුදුසුකම් ලත් ආයෝජකයින්ගෙන් අදහස් (EOI) කැඳවමින් වැවිලි අමාත්‍යාංශය විසින් සැප්තැම්බර් 7 වන දින දැන්වීමක් ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. ජනාධිපතිවරයා මෑතකදී පැවති හමුවකදී පවා මෙම රාජ්‍ය වතු පවත්වාගෙන යෑමෙන් විශාල පාඩුවක් සිදුවන බැවින් ඒවා අඛණ්ඩව පවත්වාගෙන යෑමට නොහැකි බව පැහැදිලිව ප්‍රකාශ කර ඇති බව ආරංචි මාර්ග පෙන්වා දෙයි.
මෙම ආයතන වසර ගණනාවක් තිස්සේ පාඩු ලබමින් සිටින අතර, 2000 වසරේ සිට සේවක අර්ථසාධක අරමුදල් (EPF), සේවක භාරකාර අරමුදල් (ETF) සහ පාරිතෝෂික (gratuity) නොගෙවීම සම්බන්ධයෙන් සංවිධානවලට එරෙහිව නඩු සිය ගණනක් ගොනු වී ඇත. 2019 දී වාර්තා වී ඇත්තේ JEDB, SLSPC සහ එල්කඩුව වැවිලි සමාගම විසින් ගෙවිය යුතු EPF, ETF සහ පාරිතෝෂික මුළු මුදල රුපියල් මිලියන 1888ක් බවයි. JEDB පමණක් 2020 වසරේදී තේ අංශයෙන් රුපියල් මිලියන 372ක පාඩුවක් සහ රබර් අංශයෙන් රුපියල් මිලියන 6ක පාඩුවක් වාර්තා කර ඇත.
ආයෝජකයින්ට අවස්ථාවක්!
රාජ්‍ය වතු ක්ෂේත්‍රය මේ වන විට මෙම පාඩුකාරී තත්ත්වයෙන් මිදීමට පියවර ගනිමින් සිටී. ඒ අනුව, JEDB, SLSPC, සහ EPL ආයතනවලට අයත් දේපළ සහ JEDB සතු ඇතැම් කර්මාන්තශාලා ද ඇතුළුව දේපළ බදු දීම සඳහා ආයෝජකයින් සොයමින් සිටී.
JEDB වෙබ් අඩවියද දිවයින පුරා පිහිටි ඔවුන්ගේ ඉඩම්, කාර්යාල අවකාශයන්, ගබඩා සහ තේ කර්මාන්තශාලාවල ආයෝජනය කිරීමට විභව ආයෝජකයින් කැඳවා ඇත. වාණිජ, කෘෂිකාර්මික හෝ කාර්මික අවස්ථා සඳහා මේවා භාවිතා කළ හැකි බවත්, ඔවුන්ගේ යෝජනා ඉදිරිපත් කරන ලෙසත් එහි දක්වා ඇත.
බදු දීමට ඇති දේපළ වෙබ් අඩවියේ ප්‍රදර්ශනය කර ඇති අතර, ඒවා පහත පරිදි ව්‍යාප්ත වී ඇත:
- මධ්‍යම පළාත: 2
- වයඹ පළාත: 4
- දකුණු පළාත: 2
- සබරගමුව පළාත: 11
- බස්නාහිර පළාත: 10
වතු ආර්ථිකයේ ආරම්භය සහ ශ්‍රමිකයින්ගේ සම්බන්ධය
රාජ්‍ය වතු ක්ෂේත්‍රය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ මෙම පියවර ගැන කතා කරන විට, ශ්‍රී ලංකාවේ (එවකට සිලෝන්හි) වතු ආර්ථිකයේ ඓතිහාසික පසුබිම සහ එයට ශ්‍රමිකයින් සම්බන්ධ වූ ආකාරය කෙටියෙන් දැන සිටීම වැදගත්ය.
වතු ආර්ථිකයේ ආරම්භය: කෝපි සහ බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය
ශ්‍රී ලංකාවේ වතු ආර්ථිකය ආරම්භ වූයේ බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත සමයේ මුල් භාගයේදීය. බ්‍රිතාන්‍යයන් 1830 දශකයේදී උඩරට කඳුකර ප්‍රදේශ ඉලක්ක කර ගනිමින් විශාල වශයෙන් කෝපි වගාව ආරම්භ කළහ. වතුවල ව්‍යාප්තිය සඳහා පාරම්පරික ඉඩම් "රාජකීය ඉඩම්" (Crown Lands) ලෙස නම් කරමින්, ඒවා රජයට පවරා ගැනීම සිදුවිය. මෙම කෝපි වගාව ශීඝ්‍රයෙන් ව්‍යාප්ත වුවද, 1870 දශකයේදී "හේමිලියා වැස්ටාට්‍රික්ස්" (Hemileia vastatrix) නම් දිලීර රෝගයකට ගොදුරු වීම නිසා බිඳ වැටිණි. ඉන්පසුව, වතු ආර්ථිකයේ ප්‍රධාන ආදේශක බෝගය ලෙස තේ වගාව ස්ථාපිත විය.
දේශීය ශ්‍රමිකයින්ගේ අකැමැත්ත සහ ශ්‍රම හිඟය
වතු ආරම්භයේදී, දේශීය සිංහල ප්‍රජාව මෙම නව වතු ආර්ථිකය තුළ සේවය කිරීමට එතරම් කැමැත්තක් නොදැක්වූහ. මීට ප්‍රධාන හේතු වූයේ, දේශීය ප්‍රජාව සතුව ඔවුන්ගේම සාම්ප්‍රදායික කෘෂිකාර්මික ජීවනෝපායන් (විශේෂයෙන් කුඹුරු හා හේන් වගාව) පැවතීමයි. එමෙන්ම, වතුවල වැඩ කිරීම අතිශය දුෂ්කර වීම, අවම වැටුප් ගෙවීම සහ යටත් විජිත පාලනය විසින් වතුවල පවත්වාගෙන ගිය දැඩි සහ පීඩාකාරී සේවා කොන්දේසි ද මේ සඳහා බලපෑවේය. මෙම තත්ත්වය නිසා වතුවල දැඩි ශ්‍රම හිඟයක් ඇති විය.
දකුණු ඉන්දියානු ශ්‍රමිකයින්ගේ පැමිණීම
වතුකරයේ ශ්‍රම හිඟය පියවීමට, බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් දකුණු ඉන්දියාවේ සිට ශ්‍රමය ගෙන්වා ගැනීමට පියවර ගන්නා ලදී. 19 වන සියවසේ මැද භාගයේ සිට තමිල්නාඩුවේ සිට විශාල වශයෙන් ශ්‍රමිකයින් මෙරටට ගෙන්වා ගන්නා ලදී. ඔවුන්ගේ සම්භවයේ ප්‍රදේශවල පැවති ආර්ථික දුෂ්කරතා, රැකියා හිඟය සහ සාගත තත්ත්වයන් හේතුවෙන් මෙම ජනතාව ශ්‍රී ලංකාවට සංක්‍රමණය වීමට පෙළඹුණි. මොවුන් වර්තමානයේ මලෙයි නාඩු දෙමළ ජනතාව හෝ කඳුරට දෙමළ ජනතාව ලෙස හැඳින්වේ.
දුෂ්කර ජීවන තත්ත්වය සහ සූරාකෑම
මෙම ශ්‍රමිකයින් ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණියේ අතිශය දුෂ්කර මාර්ග ඔස්සේ පා ගමනින් වන අතර, ඔවුන්ගේ පැමිණීම "මහනුවර" (Kandy) සහ අනෙකුත් කඳුකර ප්‍රදේශවල නව වතුකර සමාජය බිහිකිරීමට හේතු විය. වතුවලදී ඔවුන්ට අඩු පහසුකම් සහිත, ලයින් රූම් නමැති පටු නිවාසවල ජීවත් වීමට සිදුවිය. ඔවුන් අධික ලෙස සූරාකෑමට ලක් වූ අතර, ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම්, අධ්‍යාපන සහ සෞඛ්‍ය පහසුකම් යටත් විජිත පාලනය විසින් සීමා කරන ලදී.
මේ අනුව, ශ්‍රී ලංකාවේ වතු ආර්ථිකය යනු යටත් විජිත සමයේ බිහි වූ ආනයනික ශ්‍රමය මත පදනම් වූ ප්‍රධාන ආර්ථික බලවේගයක් වන අතර, එය රටේ සමාජ හා ආර්ථික ව්‍යුහය තුළ සංකීර්ණ සමාජ හා මානව අයිතිවාසිකම් අභියෝග රැසක් ඉතිරි කළ ක්ෂේත්‍රයකි.
