බලශක්තිය පිළිබඳ ජාතික ප්‍රතිපත්තියේ කොටසක් ලෙස ජාතික විදුලිබල ප්‍රතිපත්ති කෙටුම්පත සකස් කිරීම සඳහා
රජය විසින් නව විශේෂඥ කමිටුවක් පත් කර තිබේ. මෙම කමිටුව, බලශක්ති අමාත්‍ය කුමාර ජයකොඩි ඉදිරිපත් කළ යෝජනාවකට අනුව අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසින් අනුමත කර ඇත.
නව කමිටුවට අදාළ කැබිනට් පත්‍රිකාවේ සඳහන් වන පරිදි, බලශක්ති ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනය, පුනර්ජනනීය බලශක්ති සහ බලශක්ති සංක්‍රාන්තිය, බලශක්ති පද්ධති සැලසුම් කිරීම, ආර්ථික විද්‍යාව සහ මූල්‍ය යන ක්ෂේත්‍රයන්හි අවම වශයෙන් වසර 15ක පළපුරුද්දක් සහිත විශේෂඥයන් 8 දෙනෙකුගෙන් මෙම කමිටුව සමන්විත වේ.
ඒ අනුව, මහාචාර්ය මොහාන් මුණසිංහ, ජනාධිපති නීතිඥ මිලින්ද ගුණතිලක, මහාචාර්ය අරුලම්පලම් අත්පුතරාජා, ඉංජිනේරු ඩබ්ලිව්. ජේ. එල්. ශවීන්ද්‍රනාත් ප්‍රනාන්දු සහ ආචාර්ය එච්. එම්. ගුණතිලක යන අය මෙම කමිටුවට ඇතුළත් කර තිබේ.
පෙර කමිටු අසාර්ථක වීමට හේතු සහ පුනර්ජනනීය බලශක්තිය
අතීතයේදීද විදුලිබල ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනය සඳහා විවිධ කමිටු පත් කරනු ලැබ ඇත. කෙසේ වෙතත්, එම කමිටු සාර්ථක නොවීමට ප්‍රධාන හේතු කිහිපයක් බලපා තිබේ.
- දේශපාලන අස්ථාවරත්වය: රජයන් වෙනස් වීමත් සමඟ බලශක්ති ප්‍රතිපත්තිවල අඛණ්ඩතාවක් නොතිබීම. එක් රජයක් යටතේ සම්පාදනය කළ ප්‍රතිපත්තියක් ඊළඟ රජය විසින් වෙනස් කිරීම හෝ සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් කිරීම මෙයට හේතුවයි.
- වෘත්තීය සමිති සහ අභ්‍යන්තර ගැටුම්: ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලය (CEB) වැනි රාජ්‍ය ආයතන තුළ පවතින වෘත්තීය සමිතිවල විරෝධතා සහ නිලධාරීන් අතර ඇති අභ්‍යන්තර මතභේද හේතුවෙන් ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීමට බාධා එල්ල වීම.
- අරමුදල් නොමැතිකම: නව ව්‍යාපෘති සඳහා අවශ්‍ය මූල්‍ය සම්පත් නොමැතිකම හෝ ඒවා නිසි ලෙස කළමනාකරණය නොකිරීම නිසා ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීම ප්‍රමාද වීම.
- පුනර්ජනනීය බලශක්තිය කෙරෙහි අවධානය අඩුකම: ජාතික බලශක්ති ප්‍රතිපත්ති සකස් කිරීමේදී පුනර්ජනනීය බලශක්ති ප්‍රභවයන්ට ප්‍රමුඛතාවක් ලබා දුන්නේ නැත. සාම්ප්‍රදායික බලශක්ති ප්‍රභවයන් (ගල් අඟුරු, ඛනිජ තෙල්) මත පමණක් විශ්වාසය තැබීම නිසා පුනර්ජනනීය බලශක්තියේ සැබෑ විභවය හඳුනා නොගැනීම සහ එය නිසි ලෙස භාවිතයට නොගැනීම ගැටලුවක් විය. මේ නිසා, රටේ බලශක්ති සුරක්ෂිතභාවය සහ පාරිසරික තිරසාරභාවය පිළිබඳ ගැටලු ඇති විය.
අලුතින් පත් කර ඇති මෙම කමිටුවේ වගකීම වන්නේ පෙර තිබූ අසාර්ථකත්වයන්ගෙන් පාඩම් ඉගෙන ගනිමින්, පුනර්ජනනීය බලශක්තිය සඳහා (විශේෂයෙන්ම සෝලා බලය භාවිතා කෙරෙන) ප්‍රමුඛතාවක් දෙන, ස්ථාවර සහ දිගුකාලීන විසඳුම් සහිත ප්‍රතිපත්තියක් සකස් කිරීමයි. එමඟින් රටේ බලශක්ති අනාගතය සුරක්ෂිත කිරීමට සහ පිරිසිදු බලශක්තිය කරා ගමන් කිරීමට හැකියාව ලැබෙනු ඇතැයි අපේක්ෂා කළ හැකිය.
